Simone van Maurik

Wie ben je?

Ik ben een creatieve vrouw en woon al heel lang in Rotterdam. Ooit zou ik graag weer een hond hebben. Dan ga ik misschien de stad wel uit. Nu vind ik het hier nog te leuk.

 

Waarom ben je gaan tekenen?

Daar kon ik niks aan doen. Ik denk dat mijn vader een beetje de schuldige was. Ik zag hem met teken- en schildermaterialen in de weer en de schilderijen en tekeningen die hij maakte, én ik had een vriendin die veel tekende. Samen tekenden we heel wat af. Het is nooit meer gestopt. Op de Havo had ik tekenen als eindexamenvak. Mijn opleidingen en vrije tijd stonden altijd in het teken van schetsen, tekenen en kijken. Wat leer je veel als je niet alleen kijkt maar ook echt zíet.

 

Wat vond je leuk aan het illustreren van ‘Verhalenformule voor Spannende Schrijfsels’?

Ik kreeg meteen kriebels toen ik mocht beginnen. Er ging iets leuks gebeuren. Alsof ik mijn tanden in een lekker mokkagebakje zette. Ik dacht na over het verhaal, het verloop. Zou ik de lezers laten kijken vanuit het zicht van een vogel, hoog in de lucht, of alsof een mier ernaar kijkt? Ik koos ervoor het verhaal te laten zien vanuit de personages zelf. Alsof ik mee liep met hen. Daarna begon het schetsen, de kleuren kiezen, de lijnen. En toen ik mijn inktpostjes, kleurpotloden en kwasten pakte, was ik meteen in de teken-hemel. Dus ik vond eigenlijk alles leuk.

 

Wat wil je zeggen tegen kinderen die tekenen?

Je kunt nooit iets fout doen! Zet de eerste lijn, en dan gebeurt het. Kijk om je heen: alles kan inspiratie geven. Noteer dat in een klein boekje, ga naar huis en pak een zin, een woord en begin. Neem een tekenboekje mee en ga eens ergens buiten zitten tekenen. Of teken je droom, dat wordt vast een heel maffe tekening. Je kunt alles gebruiken om op te tekenen, ook karton of een oude envelop. Pak potloden, fineliners of je moeders lippenstift. Er zijn geen regels, dat is het allerleukste aan tekenen.